ΤΥΧΑΙΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Με τα όσα γίνονται τις τελευταίες εβδομάδες στον τομέα της οικονομίας -δίχως να έχει μείνει ανέπαφη κάποια πτυχή της ζωής μας- σκόπιμα δεν έχω ασχοληθεί.

Τον τελευταίο καιρό οι αποφάσεις της κυβέρνησης αλλά και γενικότερα οι εξελίξεις γύρω από την λεγόμενη εθνική οικονομία, μοιάζουν με καταιγίδα τα όσα γίνονται. Σαν να βρίσκεσαι εγκλοβισμένος σε κακοπαιγμένη ταινία δήθεν μυστηρίου, δήθεν περιπέτειας, δήθεν δράματος.

Ας έχουμε υπόψη μας οτι αυτό το καιρό ωριμάζουν οι συνθήκες για γεγονότα που θα παρουσιαστούν μπροστά μας τον Νοέμβριο. Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει ο οποιοσδήποτε αναλυτής ότι όταν πιέζεται η μεσαία αστική τάξη τότε διασαλεύεται επικίνδυνα η ισσοροπία και κυρίως η υγεία του συστήματος. Μοιάζει να έχουν αρχίσει ήδη οι επεμβάσεις πάνω στον αθενή. Το δυστύχημα είναι ότι αντί να γίνονται σε πλήρως εξοπλισμένη αίθουσα εντατικής φροντίδας δυτικού νοσοκομείου, όπως φαίνεται τα πράγματα είναι αρκετά πιο άγαρμπα. Μάλλον ακρωτηριάζουμε τον ασθενή πάνω σε φορείο από κλαδιά στις παρυφές κάποιας παραγκούπολης.

Η κατάσταση θα επιδεινωθεί, όχι γιατί όλοι προφητεύουν προς την κατεύθυνση αυτή αλλά, γιατί βρισκόμαστε στην έναρξη μιας μεγάλης διαδικασίας. Η αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου είναι προ των πυλών. Ήδη ορισμένοι γκουρού της ελληνικής πολιτικής ζωής δώσανε τα πρώτα σήματα καπνού (πχ δηλώσεις του Μητσωτάκη του πρεσβύτερου οτι πρέπει να ρίξουμε το βιοτικό μας επίπεδο). Εμένα με προβληματίζει το γεγονός οτι 3 και σύντομα 4 μικρές ευρωπαϊκές χώρες, με το ένα πρόσχημα ή το άλλο σύρονται στον καιάδα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Να θυμίσω τα παραδείγματα της Ιρλανδίας, Ισλανδίας, Ελλάδας και οσονούπω Πορτογαλλίας.

Το πρόβλημα είναι οτι οι απρόσιτες και υπό την προστασία των πολιτικών τους ανδρεικέλων οικονομικές ελίτ, τόσο της ελλάδας όσο και της ευρώπης, έχουν αποθρασυνθεί τους τελευταίους μήνες. Βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα πέρσι με τα λεγόμενα τοξικά δάνεια -τα οποία σημειοτέον είναι η κορυφή του παγόβουνου- και αφού πέρασε αναίμακτα, για αυτούς, η πρώτη μπόρα, διψάνε τώρα για το αίμα των κορόϊδων. Καλά κάνουν, έτσι μας πρέπει.

Το δυστύχημα με τις δημοκρατίες δυτικού τύπου είναι οτι επιτρέπουν στους πολίτες να απεκδύονται το ρόλο τους ως πολιτκά όντα, να αποποιούνται την φύση τους, την θέση τους, τον ρόλο τους και τις υποχρεώσεις τους μέσα στο οικοδόμημα που λέγεται κοινωνία. Είναι όντως πολύ δύσκολο και επίπονη ως ιδιότητα αυτή του πολίτη, για αυτό και την εγκαταλείψαμε διεκδικώντας με σθένος την ιδιότητα του ατόμου. Τα άτομα όμως είναι ελεύθερα αν και μόνο αν λειτουργούν ως πολίτες. Αυτή την απώλεια της ελευθερίας πληρώνουμε ως κοινωνία τώρα. Το άσχημο είναι οτι ήταν συνειδητή επιλογή μας. Τώρα πρέπει να μάθουμε από την αρχή να συμπεριφερόμαστε ως πολίτες. Οφείουμε εν ολίγοις να μάθουμε εξαρχής να είμαστε ελεύθεροι.

Όταν λοιπόν προχωρήσει η αναδιανομή είναι ένα ερώτημα σε τι μέγεθος θα σταματήσει. προς το παρών θυσιάστηκε ο 14 ος μισθός και μεγάλο ποσοστό των επιδομάτων. Εγώ ως Κασσάνδρα, προβλέπω οτι θα αφαιρεθούν και άλλοι μισθοί από τους συνήθεις ύποπτους, τους μισθοσυντήρητους. Η πίεση προς την μεσαία τάξη φουντώνει σταδιακά. Επικίνδυνο. Μην απορείτε στο επόμενο τυχαίο ξέσπασμα ...που βρέθηκε τόσο συσσωρευμένο μίσος!!!


Δεν ολοκλήρωσα, επιφυλλάσομαι.